Propolis

Kit pszczeli znany był juĹź staroĹźytnym Grekom, na co wskazuje jego światowa nazwa „propolis”. Słowo to jest pochodzenia greckiego i oznacza dosłownie „przedmurze miasta”. Słuszność stosowania tej nazwy dla omawianego produktu pszczelego wynika stÄ d, Ĺźe pszczoły budujÄ niekiedy barierę propolisowÄ tuĹź za otworem wejściowym usytuowanÄ w taki sposĂłb, Ĺźe wszyscy mieszkańcy muszÄ przez niÄ przejść w drodze z i do ula.

Â

Propolis jest substancjÄ wzmacniajÄ cÄ konstrukcję ula, uszczelniajÄ cÄ i zabezpieczajÄ cÄ wnętrze ula przed rozwojem drobnoustrojĂłw. Jest teĹź spoiwem słuĹźÄ cym zarĂłwno do przytwierdzenia plastra do ścian ramek, jak teĹź naprawy wszelkich uszkodzeń ula. Kitem pszczoły polerujÄ oraz dezynfekujÄ wnętrza komĂłrek w plastrach przed złoĹźeniem nowych jaj. ZakitowujÄ teĹź szkodnika, ktĂłry dostał się do ula, po uśmierceniu go jadem.

Â

ĹšrĂłdłem propolisu sÄ zbierane przez pszczoły smoliste i balsamiczne substancje pÄ czkĂłw niektĂłrych drzew i krzewĂłw oraz Ĺźywica znajdujÄ ca się w szparach kory drzew.

Â

Dotychczas wyodrębniono około 300 substancji wchodzÄ cych w skład propolisu i ilość ta ulega systematycznie zwiększeniu w miarę rozwoju badań. WśrĂłd poznanych składnikĂłw propolisu znajdujÄ się substancje z grupy: flawonoidĂłw, kwasĂłw fenolowych, estrĂłw aromatycznych, alkoholofenoli, ketofenoli, kumaryny, substancje lipidowe i woskowe, biopierwiastki, witaminy, zwiÄ zki białkowe i inne.

Â

Według obecnych badań uwaĹźa się, Ĺźe skuteczność działania propolisu stanowi sumę działań wszystkich składnikĂłw mikrobiologicznie aktywnych. Wiadomo, Ĺźe bakterie szybko uodparniajÄ się na antybiotyki farmaceutyczne, gdyĹź wytwarzajÄ antyciała i ten antybiotyk nie będzie juĹź działał na następne pokolenia bakterii. Propolis natomiast to zespół zwiÄ zkĂłw chemicznych synergicznie współdziałajÄ cych. Bakterie nie majÄ moĹźliwości wytworzenia tylu antyciał w ciÄ gu jednego pokolenia. Nie majÄ c czym się bronić wszystkie ginÄ . NiektĂłrzy naukowcy nazywajÄ propolis antybiotykiem XXI wieku.

Â

Â

AnalizujÄ c budowę chemicznÄ i skład ilościowy zwiÄ zkĂłw chemicznych, wchodzÄ cych w skład propolisĂłw pochodzÄ cych z róşnych ĹşrĂłdeł, stwierdza się podobieństwo. We wszystkich, bowiem odmianach występujÄ te same grupy zwiÄ zkĂłw, ktĂłrymi sÄ seskwiterpeny, kwasy aromatyczne i flawonoidy. Przeciwbakteryjne działanie propolisu jest zatem najprawdopodobniej wypadkowÄ ich synergicznego działania, a takĹźe innych zwiÄ zkĂłw w śladowych ilościach. Mechanizm działania propolisu na drobnoustroje jest złoĹźony i nie da się na drodze prostej analogii odnieść do mechanizmu działania ktĂłregoś z antybiotykĂłw. Silne przeciwbakteryjne właściwości znalazły pełne potwierdzenie w obserwacjach prowadzonych podczas ich klinicznego stosowania u ludzi i zwierzÄ t.

Â

Kit pozyskuje się przez dokładne oskrobanie miejsc styku ramek z ulem, samych ramek, beleczek odstępnikowych lub powałek.
Z jednego ula moĹźna pozyskać ok. 50 g. czystego surowca. MoĹźna teĹź zwiększać jego produkcję, pozostawiajÄ c więcej szpar i pustych przestrzeni. UĹźywa się teĹź specjalnych poławiaczy kitu.