Kit pszczeli znany byĹ juĹź staroĹźytnym Grekom, na co wskazuje jego Ĺwiatowa nazwa âpropolisâ. SĹowo to jest pochodzenia greckiego i oznacza dosĹownie âprzedmurze miastaâ. SĹusznoĹÄ stosowania tej nazwy dla omawianego produktu pszczelego wynika stÄ d, Ĺźe pszczoĹy budujÄ niekiedy barierÄ propolisowÄ tuĹź za otworem wejĹciowym usytuowanÄ w taki sposĂłb, Ĺźe wszyscy mieszkaĹcy muszÄ przez niÄ przejĹÄ w drodze z i do ula.
Â
Propolis jest substancjÄ wzmacniajÄ cÄ konstrukcjÄ ula, uszczelniajÄ cÄ i zabezpieczajÄ cÄ wnÄtrze ula przed rozwojem drobnoustrojĂłw. Jest teĹź spoiwem sĹuĹźÄ cym zarĂłwno do przytwierdzenia plastra do Ĺcian ramek, jak teĹź naprawy wszelkich uszkodzeĹ ula. Kitem pszczoĹy polerujÄ oraz dezynfekujÄ wnÄtrza komĂłrek w plastrach przed zĹoĹźeniem nowych jaj. ZakitowujÄ
teĹź szkodnika, ktĂłry dostaĹ siÄ do ula, po uĹmierceniu go jadem.
Â
ĹšrĂłdĹem propolisu sÄ zbierane przez pszczoĹy smoliste i balsamiczne substancje pÄ czkĂłw niektĂłrych drzew i krzewĂłw oraz Ĺźywica znajdujÄ ca siÄ w szparach kory drzew.
Â
Dotychczas wyodrÄbniono okoĹo 300 substancji wchodzÄ cych w skĹad propolisu i iloĹÄ ta ulega systematycznie zwiÄkszeniu w miarÄ rozwoju badaĹ. WĹrĂłd poznanych skĹadnikĂłw propolisu znajdujÄ siÄ substancje z grupy: flawonoidĂłw, kwasĂłw fenolowych, estrĂłw aromatycznych, alkoholofenoli, ketofenoli, kumaryny, substancje lipidowe i woskowe, biopierwiastki, witaminy, zwiÄ zki biaĹkowe i inne.
Â
WedĹug obecnych badaĹ uwaĹźa siÄ, Ĺźe skutecznoĹÄ dziaĹania propolisu stanowi sumÄ dziaĹaĹ wszystkich skĹadnikĂłw mikrobiologicznie aktywnych. Wiadomo, Ĺźe bakterie szybko uodparniajÄ siÄ na antybiotyki farmaceutyczne, gdyĹź wytwarzajÄ antyciaĹa i ten antybiotyk nie bÄdzie juĹź dziaĹaĹ na nastÄpne pokolenia bakterii. Propolis natomiast to zespóŠzwiÄ zkĂłw chemicznych synergicznie wspĂłĹdziaĹajÄ cych. Bakterie nie majÄ moĹźliwoĹci wytworzenia tylu antyciaĹ w ciÄ gu jednego pokolenia. Nie majÄ c czym siÄ broniÄ wszystkie ginÄ . NiektĂłrzy naukowcy nazywajÄ propolis antybiotykiem XXI wieku.
Â
Â
AnalizujÄ c budowÄ chemicznÄ i skĹad iloĹciowy zwiÄ zkĂłw chemicznych, wchodzÄ cych w skĹad propolisĂłw pochodzÄ cych z róşnych ĹşrĂłdeĹ, stwierdza siÄ podobieĹstwo. We wszystkich, bowiem odmianach wystÄpujÄ te same grupy zwiÄ zkĂłw, ktĂłrymi sÄ seskwiterpeny, kwasy aromatyczne i flawonoidy. Przeciwbakteryjne dziaĹanie propolisu jest zatem najprawdopodobniej wypadkowÄ ich synergicznego dziaĹania, a takĹźe innych zwiÄ zkĂłw w Ĺladowych iloĹciach. Mechanizm dziaĹania propolisu na drobnoustroje jest zĹoĹźony i nie da siÄ na drodze prostej analogii odnieĹÄ do mechanizmu dziaĹania ktĂłregoĹ z antybiotykĂłw. Silne przeciwbakteryjne wĹaĹciwoĹci znalazĹy peĹne potwierdzenie w obserwacjach prowadzonych podczas ich klinicznego stosowania u ludzi i zwierzÄ t.
Â
Kit pozyskuje siÄ przez dokĹadne oskrobanie miejsc styku ramek z ulem, samych ramek, beleczek odstÄpnikowych lub powaĹek.
Z jednego ula moĹźna pozyskaÄ ok. 50 g. czystego surowca. MoĹźna teĹź zwiÄkszaÄ jego produkcjÄ, pozostawiajÄ c wiÄcej szpar i pustych przestrzeni. UĹźywa siÄ teĹź specjalnych poĹawiaczy kitu.