Grzybica Kamienna

Grzybica Kamienna

Â

Ta choroba pszczela jest szczegĂłlnie groĹşna, poniewaĹź jest dotyczy ona zarĂłwno pszczół robotnic, czerwiu, trutni, matki pszczelej jak i przczelarza. Jest ona wywoływana przez zarodniki grzybĂłw. Zarodniki sÄ bardzo lekkie i przy przeglÄ dach zakarzonych uli, unosza się w powietrzu, atakujÄ c błony śluzowe oczu, gardła. Grzyby występujÄ w glebie, wodzie, na pylnikach i nektarnikach kwiatĂłw.

Grzybica kamienna występuje głónie wczesnÄ wiosnÄ . Szerzeniu się grzybicy sprzyja wilgotna, deszczowa pogoda. Pnie umieszczone w zaciemnionym miejscu łatwiej zapadajÄ na grzybicę. Zakarzeniu ulegajÄ pszczoły i czerw zarĂłwno zasklepiony i niezasklepiony. Do zakaĹźenia pszczół dochodzi zazwyczaj drogÄ pokarmowÄ . WewnÄ trz zaatakowanego czerwiu grzyb rozwija się akatkujÄ c przewĂłd pokarmowy a póşniej narzÄ dy wewnętrzne. Najpierw grzybnia porasta przedniÄ część czerwiu, powoli przejmujÄ Ä‡ resztę ciała czerwiu. Zaatakowany grzybem czerw twardnieje, zmieniajÄ c się w twardÄ masę, najpierw szarożółtÄ powoli przechodzÄ Ä‡ do koloru czarnego. Mumię czerwiu i komĂłrkę plastra pokrywa żółtozielony koĹźuch z zarodnikami grzyba. KolejnÄ charakterystycznÄ cechÄ przy tej chorobie jest dzwięk jaki wydaje plaster z zasklepionym czerwiem, ktĂłry po potrzÄ Ĺ›nięciu “dzwoni”. Pszczoly po odsklepieniu takiego plastra łatwo usuwajÄ mumię pszczół z plastra i moĹźna je spotać na dennicy ula i wylotku. Najskuteczniejszcze jest jednak badanie laboratoryjne.

Leczenie grzybicy kamiennej

Jedna ze skuteczniejszych metod leczenia tej choroby jest przesiedlenie chorych rodzin na węzę do odkaĹźonych uli. Choroba teĹź mozę ustÄ pić po wystÄ pieniu porzytkĂłw bÄ dz podkarmieniu rodzin pszczelich i ociepleniu rodzin. Niestety po takim działaniu choroba często powraca.

Po pojawieniu się tej choroby i przesiedleniu rodziny pszczelej na węzę, cały sprzęt pszczelarski i samo pasieczysko naleĹźy odkazić. Zarodniki grzybicy kamiennej ginÄ po zastosowaniu środkĂłw dezynfekujÄ cych lub temperatury powyĹźej 60 ^_o C.

W zapobieganiu tej chorobie polega na utrzymywaniu silnych rodzin, odpowiedniej wielkości gniazdo dostosowane do siły rodziny, nie powodujÄ ce zaziębienia czerwiu. Ule powinny byc ustawione w miejscach nasłonecznionych i suchych. DuĹźÄ rolę odgrywa rĂłwnieĹź utrzymanie odpowiedniej higieny na pasiece.

Â

UWAGA! MIÓD POCHODZĄCY OD CHOREJ RODZINY NIE NADAJE SIĘ DO SPRZEDAŻY I KONSUMPCJI.