Warroza

Warroza jest chorobą pszczół która występuje obecnie we wszystkich pasiekach w kraju. Wywołuję ją roztocz Varroa destructor.. Warroza jest chorobą czerwiu, pszczół dorosłych, robotnic, trutni i matek pszczelich. Choroba ta podlega zgłoszeniu do lekarza weterynari i jest zwalczana z urzędu jako jedna z niewielu chorób pszczelich w Polsce.

Biologia Warrozy

Warroza jest jest wywoływana przez roztocz varroa destructor, kiedyś myloną z varroa jcobsoni. Zarówno osobniki męskie jak i żeńskie są groźne dla pszczół, lecz obecna wiedza pszczelarska i badania wykazują że to Samice są największym zagrożeniem dla pszczół. Dlaczego? Już wyjaśniamy.

Warroza rozmnaża się tylko na czerwiu pszczelim. Na około 2-3 dni przed zasklepieniem komórki pszczelej  w której znajduje się czerw, samica warrozy wchodzi do komórki i zaczyna składać jaja. Badania wykazują że najpierw samica składa jajo męskie, następnie wszystkie pozostałe jaja warrozy są już żeńskie. Przyjmuje się obecnie że samica składa około 5 do 6 jaj w komórce pszczelej i od 6 do 7 w komórce trutowej. Samiec nigdy nie opuszcza komórki pszczelej a po zapłodnieniu samic w komórce ginie. Samice warrozy natomiast po osiągnięciu dojrzałości, około 12 dni, opuszczają komórki z czerwiem by rozmnażać się dalej i pożywiać na pszczołach.

Objawy choroby

• Obecność martwych samic pasożyta możemy stwierdzić na dennicy ula wczesną wiosną, przy przeglądzie rodziny.
• Obecność tego pasożyta możemy stwierdzić w odsklepionych komórkach czerwiu, głównie trutowego, bowiem na nim rozwija się warroza w okresie od maja do lipca
• W drugiej części sezonu możemy zauważyć pasożyta na pszczołach robotnicach i trutniach. Świadczy to o intensywnym rozwoju pasożyta i jest wskazówką do jak najszybszego podjęcia leczenia rodziny pszczelej. 
• Jeśli wśród naszych pszczół zauważymy pszczoły bez skrzydeł lub pszczoły z poważnie zdeformowanymi skrzydłami świadczy to o bardzo poważnym porażeniu rodziny pszczelej.
• W rodzinach nie leczonych lub leczonych za późno, pasożyt ten doprowadza do całkowitego zniszczenia całej rodziny pszczelej.

Leczenie Warrozy

Najbardziej odpowiednim terminem do leczenia pszczół i eleminacji Warrozy jest czas po ostatnim miodobraniu. Nie należy jednak odwlekać leczenia na zbyt późny termin. W trakcie całego sezonu pasiecznego możemy odymiać nasze pszczoły różnego rodzaju ziołami (mięta, wrotycz...) co stanowi naturalny sposób na walkę z tym pasożytem.   Niektórzy pszczelarze czekając na miód wrzosowy czy spadziowy, odwlekają leczenie na ostatnią chwilę, co spowodować może bardzo silne porażenie i osypanie się rodziny przez lub w trakcie zimowli. Przy odymianiu w celu eliminacji dużej ilości pasożyta dymić Apiwarolem należy 3 lub 4 razy co 4-7 dni. Wskazane jest również odymienie rodziny późną jesienią 1-2 razy. Stosując popularne wśród pszczelarzy paski należy pamiętać aby nie zostawiać ich na zimę w ul, gdyż grozi to wychodowaniem roztoczy odpornych na działanie pasków. Oto kilka wskazówek jak można ograniczyć najgroźniejszego pasożyta pszczół i pszczelarzy:

• Zabiegi lecznicze w rodzinach przeprowadzamy corocznie, w celu obniżenia stopnia porażeniado poziomu bezpiecznego do funkcjonowania rodziny.
• Stosując leki należy pamiętać o skażeniu jakie leki wywierają czasowo na miód. Należy wtedy bezwarunkowo odpuścić miodobranie.
• Przy stosowaniu pasków należy usunąć je, po okresie 6 tygodni, z ula.
• Lecząć rodziny pszczele kwasami mrówkowym i szczawiowym, pamiętajmy że kwasy działają tylko przy określonych temperaturach więc najlepiej używać elektrycznych odparowywaczy dostępnych na rynku.
• Systematyczne usuwanie czerwiu trutowego skutecznie zwalcza pasożyta w rodzinie pszczelej.
• W czasie całego sezonu w pasiece można stosować naturalne środki zwalczania warrozy. Pszczoły można odymić miętą, co nie zabije pasożyta lecz zawsze jakoś pomoze naszym pszczołom.

Zwalacznie warrozy kwasem szczawiowym

Leczenie warrozy kwasem szczawiowym daje bardzo dobre ofekty, ponieważ likwiduje warroze w 80%-99%, ponadto poddanie kwasu szczawiowego nie powoduje uodparniania się roztoczy na lek, tak jak to bywa przy odymianiu Apiwarolem czy przy użyciu pasków. Zaleca się stosowanie kwasu szczawiowego późną jesienią, gdy temperatura otoczenia przekracza 0 stopni. Podanie kwasu powoduje osypanie się pasożytów z pszczół, lecz nie z osobników które znajdują się w komórkach zasklepionych z czerwiem pszczelim.

•        Pierwszym sposobem na podanie kwasu jest przygotowanie roztworu syropu cukrowego w stosunku 1/1. Syrop cukrowy powinien zawierać około 3 % kwasu szczawiowego.  Tak przygotowany roztwór, powinien byc ciepły, zabieramy na pasiekę i polewamy uliczki w ulu. Średnio powinniśmy zyżyć około 40 ml na ul.             
• Drugim sposobem na poddanie kwasu szczawiowego jest użycie elektrycznego parownika. Parownik taki wposażony jest w elektryczny podgrzewać, który wsuwamy do ula. Na podgrzewaczu umieszczamy granulki kwasu a następnie wsuwamy go do ula. Po podłączeniu do napięcia, kwas zostaje odparowywany do rodziny pszczelej. Do odparowania używamy około 1-1,5 g kwasu szczawiowego.

Przy używaniu kwasu szczawiowego należy pamiętać o wysokich środkach ostrożności. Zaleca się używanie rękawic gumowych, okularów i maski ochronnej. Pamiętajmy że kwas szczawiowy jest silnie żrący i bardzo łątwo przedostaje się z powietrzem do płuc może powadować oparzenia.       

Pszczelarzu pamiętaj o leczeniu swoich pszczół wcześniej. Nigdy nie lekceważ tego groźnego pasożyta pszczół.

Leczenie Warrozy

Odymianie Pszczół Apiwarolem Leczenie kwasem mrówkowym Budowa Pszczoły

{uniform form=5/}